از دل تا قلم
خدای من ، برای تو می نویسم برای تویی که همیشه آگاه و بیداری و احوالم را می بینی و صدایم را می شنوی می دانم که نوشتن بهانه ای است برای سبک شدن برای وقتهایی که نمی شود همه چیز را به زبان آورد ....... با اینکه می دانم تو تو ، حتی قبل از به دست گرفتن قلم از حالم باخبری و از کاغذ سفید مرا می خوانی و می دانی....... گرفته ام و در خودم فرو می روم از بیداد نامردی و نامهربانی . از فراوانی پستی و دورنگی ها .... خود را دور می کنم اما چه کنم که حتی نگاه به آنها خسته ام می کند و آزارم می دهد ............ خدایا اینکه آدمها در خور موقعیتت با تو رفتار می کنند ..... و تو هم برای غرق نشدن باید در همین جهت شنا کنی ....
نویسنده :
مامان و بابا
10:26